Van België naar Frankrijk....

“Lopen op het strand

rechts de zee

niet aflatend geruis...

links ijle kinderstemmen

spelen met zand.....

lopen op het strand

schelpen knisperen 

onder je schoenen....

lopen op het strand

verder weg 

getimmer en geboor....

aan nog meer appartementen....

lopen langs de Belgische kust....”  

            19 mei 2018

Het leek een rustige dag te worden, zaterdag 19 mei. Heerlijk over het strand van Bredene naar De Panne. Een dag van “geluksmomentjes”.We haalden er nog een op van de dag ervoor: aangekomen in Bredene brak het zonnetje door en hebben we heerlijk nagenietend van de wandeling een biertje gedronken. Vandaag kwamen er zomaar nog een paar bij:

In een heel klein cafeetje dronken we onderweg koffie en net op dat moment kregen we een glimp van de trouwerij van prins Harry met zijn droomprinses. We hoorden het prachtig gezongen “Stand by me” en zagen de trouwgelofte....

Samen hebben we op een bankje op de boulevard van Middelkerke een zak chips zitten eten, 11graden en een koude wind....

Bij Nieuwpoort konden we nog net voor de vloed over het laatste stukje strand......

En de schipper op het veerpontje in de havenmonding van Nieuwpoort wachtte op ons toen hij ons zag aankomen. Ondanks onze vermoeide voeten liepen we met meer gemak een stapje harder....

Op onze  wandeling hebben we er veel over gepraat... Maar ineens werd alles anders, want er kwam ergernis over kleine en wat grotere zaken.

Mensen, die bij het wachten op de kusttram ( al een half uur! want nog steeds stiptheidsacties) aan kwamen lopen, vooraan gingen staan, instapten en meteen gingen zitten, terwijl heel veel mensen stonden te wachten...

Een slechte hotelkamer was het volgende, maar vooral de verschrikkelijke benadering van de hoteleigenaar...

En dan was er nog die “grote” man in het restaurant...zat zo dwars op zijn stoel dat ik mijn stoel helemaal niet meer kon verschuiven....hij bleef stoïcijns voor zich uitkijken en liet mij modderen...

Toen ik eenmaal zat hebben we er samen maar om gelachen en ons weer bij de “geluksmomentjes” bepaald. We vroegen ons wel af hoe het toch kan gebeuren dat ergernis je zoveel meer kan beïnvloeden en je het geluk bijna vergeet....Waar zo’n tocht als deze je wel niet over laat nadenken.....

Inmiddels hebben we vandaag op het strand de denkbeeldige Belgisch-Franse grens gepasseerd, “Nous  sommes en France”. Hoorden we in De Panne al veel Frans om ons heen, nu gaan wij er ook weer aan geloven....

Over prachtig brede stranden met nu al resten van bunkers en een scheepswrak, kwamen we vanmiddag in Duinkerken aan . Superdruk vanwege Pinksteren, maar wel gezellig. Vanmiddag werden we in het eerste Franse kustplaatsje al getrakteerd op een vliegerfestijn. Allerlei dieren, kleuren en vormen.... een feestelijk schouwspel. Morgen gaan we weer verder richting Calais. Het weer is goed, dus we boffen.....    

Jullie horen weer van ons.