De laatste “hobbel”...

Dinsdag 11 juni, onze allerlaatste wandeldag.....

Na nog een kort bezoekje om zo toch een glimp op te vangen van deze stad, hebben we Le Havre verlaten. Le Havre, een stad van blokken....het oude stadshart is volledig weggebombardeerd....

Een taxi heeft ons naar de voet van de Pont de Normandie gebracht. Als je zo kijkt is hij erg hoog, maar ziet er ook prachtig uit.

Rugzak op en we gaan er over....

Wat een brug, wat een constructie en wat een uitzicht. Super om hier overheen te lopen. Gelukkig is hij zo’n twee en halve kilometer lang, dus lang genieten....helemaal geen spijt van. En ook Maarten heeft ontspannen kunnen lopen en om zich heen kunnen kijken....(anders was het wel een heel eind geweest...). Kortom, een hele mooie ervaring.

Vanaf de brug zagen we Honfleur al liggen, nu alleen nog erheen lopen. We realiseerden ons heel goed, dat dit het laatste stuk was van deze tocht. We hebben nog even bewust onze voeten neergezet....

Via het oude gedeelte van de haven kwamen we Honfleur binnen. Daar was het nog heel rustig, maar al snel werd het drukker. We naderden de stadshaven met haar prachtige, schilderachtige huisjes. Wel heel voorstelbaar dat zoveel mensen dit stadje bezoeken....Koffie gedronken bij de haven en heerlijk om ons heen gekeken.

Al naar de B&B of nog even dwalen door het stadje? Dat laatste, want het klinkt raar, ik wilde mijn rugzak nog helemaal niet kwijt...

Eind van de middag naar het voor ons bekende adres.

En wat is er nu mooier dan dat de eigenaar van de B&B uit de grond van zijn hart zegt: “I’m so glad to see you....”....dan voel je je toch wel een beetje thuiskomen....

Dit keer geen nachten onder de geamuseerde blik van tante Betje, maar een andere, ook sfeervolle kamer, met een hemelbed, waarvan de gordijnen ook echt dicht kunnen. En gelukkig is er nu een ome Jacob, maar die kijkt wat strenger....als het nodig is, draaien we hem wel om....

De rugzak ging nu echt af. Het werd tijd voor een biertje.

En wat is er nu mooier dan dat je dan in Honfleur, in het zonnetje, met een muzikant die prachtige nummers speelt en zingt, kan proosten op weer een onvergetelijke tocht.

Een tocht van genieten en afzien.

Een tocht om te lachen en stil te zijn. Lachen om alles wat we meemaakten. Stil zijn bij het lopen over de stranden met haar indrukwekkende geschiedenis. 

Een tocht, waarbij we weer heel dankbaar zijn dat we dit samen hebben kunnen doen. Samen genieten, lopen en af en toe wat discussie over de tocht en de afstand, maar er voor elkaar zijn op de momenten dat het nodig is. Voor elkaar zorgen en er samen voor gaan.

Een tocht, waarbij we ervaren hebben dat er nog heel veel aardige en lieve mensen zijn, die de wereld een beetje mooier maken en zeker voor ons als lopers.

Een tocht om volgend jaar mee verder te gaan....

Wij blijven nog een dagje extra in Honfleur voor we weer met alle herinneringen naar huis gaan. En ondanks de heerlijke weken is het heel erg fijn om weer naar huis, maar vooral ook naar de kinderen en de kleinkindjes te gaan. Je neemt ze mee op de tocht, maar nu wordt het wel weer tijd ze te zien en een dikke knuffel te kunnen geven.

Jullie allemaal bedankt voor het ons volgen en met ons meeleven....

Tot gauw en liefs van Maarten en Hannie.