”Demain”......

Hallo allemaal, we zijn niet verdwaald, de blog is nog in de lucht, we zijn nog niet gestrand, we volgen nog steeds de route, maar het schrijven werd “demain” en dat werd ook weer “demain”.....en “demain”....en dat is nu. 

Vrijdag 31 mei,

Vandaag “afscheid” van het fort, een bijzondere plek om te hebben kunnen verblijven. We draalden nog wat om weg te gaan, maar om half 11 ging de rugzak weer op, richting Cherbourg. We volgden het kustpad, dat echt langs de kust slingerde. Klimmen en dalen. Soms heel begroeid, soms prachtige vergezichten, ook verschillende keren langs de drukke weg, maar elke keer weer terug naar de kust en de rust. Op deze tocht hadden we veel op en overstapjes om over afschermingen van percelen van boeren te komen. Met het moeten nemen van grote stappen merk je pas goed dat er ook nog “iets” op je rug zit...blij dat ik dat niet altijd meetors....

Begonnen we de dag met bewolkt weer, de lucht trok steeds meer open en toen Cherbourg in zicht kwam, scheen de zon en was het flink warm. De stranden voor Cherbourg waren prachtig. Ook heel veel recreatiemogelijkheden, ik denk vooral voor de mensen uit de stad. Nu kwam Napoleon weer op ons pad. In zee lag een linie met 6 forten ter bescherming van Cherbourg, heel belangrijk voor zijn handelsroute. Zo stevig gebouwd, dat de linie met haar forten nog steeds bewaard gebleven is. De bewoners van Cherbourg zijn er maar wat trots op (wereld erfgoed).

Heel snel veranderde nu de omgeving. Van het prachtige zandstrand, werd het slibachtig, met veel donker wier. De silhouetten van het industriegebied, als voorgebied voor de stad zelf, werden steeds duidelijker. Wat een contrast, de grijze pijpen, fabrieken, scheepswerven, transportbedrijven voor ons en de zee en het strand achter ons. Om in de stad te komen, moesten we er wel door. Zo’n 3 km afzien, in de zon, op asfalt, aan het eind van je tocht. Ik heb dan altijd de neiging snel te gaan lopen...korte pijn....en, ja, hoor, de stadshaven kwam steeds dichterbij en daarmee ook de binnenstad en de terrasjes....Eerste terrasje was voor ons. Tas af, schoenen los en een biertje....een Grim, zoals ze hier zeggen....

Stad verder ingelopen en op het plein bij een fontein nog heerlijk zitten kijken wat er allemaal gebeurde, spelende kinderen, voorbijgangers van verschillende pluimage. Heerlijk. Aan het plein ook gegeten en na het eten kon de taxi gebeld worden. Het huisje van Mickael, waar we gingen slapen, lag te ver buiten de stad om naar toe te lopen. Benieuwd waar we terecht zouden komen. Met de auto waren we er zo en we werden ontvangen door zijn zus en zwager, Mickael zelf was nog aan het werk. We sliepen echt in zijn huis, op zolder. Zijn huis was hij nog aan het opknappen, maar wat hij al gedaan had, zag er mooi uit. Er was nog een kamer, waar een echtpaar verbleef en met z’n allen deelden we het sanitair. Wij hebben het maar bij tanden poetsen gehouden. Douchen komt wel weer....Half 11 kwam Mickael thuis, relaxte man, die alles prima vond. Ontbijt, nee, dat hadden we niet bij ons....hij zorgde er voor...En natuurlijk wilde hij ons morgen stukje wegbrengen, de stad uit...met goed gevoel gaan slapen...