Toeval….
22 april 2022 - Parijs, Frankrijk
Zaterdag 22 april.
Dat toeval bestaat wisten we al een beetje, maar nu weten we het zeker. De afgelopen weken worden aaneengeregen met toeval.
Zo ook gisteren.
In flarden door de zon verdampend vocht verlieten we Soulac. We keken nog even naar het hotel waar we zo gastvrij onthaald waren en met een liefdevolle knuffel uitgeleide werden gedaan.
Met de trein en bus naar Bordeaux, toen nog vol plannen voor de week die er aan kwam.
Tijdens het uitstappen in Bordeaux belde Jasper…. hij zou zo wel terugbellen… en toen het bericht dat ze in het ziekenhuis waren en de nieuwe wereldburger aanstalten maakte om te komen. Een beetje vroeger dan gepland.
We waren niet voor niets nu al met vakantie….dit hadden we niet verwacht en zij natuurlijk al evenmin. Gelukkig waren Jasper en Femke erg rustig. In afwachting van wat er die dag zou gaan gebeuren.
Voor ons was het niet moeilijk onze plannen te wijzigen. Gelukkig zaten we nog niet in de huurauto op weg naar de kust…Toeval…Die huurauto ging niet door. De controleafspraak met chirurg Piet Schaap, o nee, Pierre Mouton moeten we afzeggen. Dan maar controle in Nederland… We gingen busvervoer regelen, weer een overnachting in Bordeaux en de volgende dag naar huis. Je wil toch bij je kinderen zijn. Ook wisten we natuurlijk niet hoe alles zou verlopen. Zou het goed gaan met het kindje. Zou het gezond zijn. Zou het goed gaan met Femke. Zoveel vragen…Gelukkig konden we contact houden. Je wil zijn bij wat je zo lief is… zo snel mogelijk.
Nog een middag Bordeaux dus. Een nieuw doel.
Op zoek naar een babywinkel. Iets leuks kopen voor dit hele kleine mensje.
Een niet zo’n gemakkelijke opgave. Zoals altijd bij een station alleen maar eethuisjes, Turks, Marokkaans, halal en vooral kappers én nog meer kappers voor alle bijzondere kapsels van de verschillende culturen hier. Een babywinkel….
Straat in, straat uit, lopen, lopen, lopen. Maar ons lopen werd beloond. Het is gelukt!
Nu ervaarden we ook pas opnieuw, dat het weer erg druk was in Bordeaux. Sirenes van politie en brandweer, een demonstratie, volle terrassen, vooral nu het tegen happy hour aanliep.
Daar wilden wij ook wel aan meedoen. Op een terras met vooral jongeren tafeltje bemachtigd en Tigre Bock gedronken, zoals ieder hier deed. Erbij een “hard” worstje, ook gewoonte hier. Ondanks alles wat er in ons hoofd rondspookte, konden we ervan genieten.
Trek in eten hadden we niet. Stokbrood gekocht met een vers sapje en meegenomen naar de hotelkamer.
Het wachten op een telefoontje van Jasper kon beginnen…. ik kan niet zeggen dat het zonder de nodige spanning was.
Wat een bevrijding toen hij belde…een klein, gezond dochtertje, Nika, die met een klein beetje ondersteuning nu, de wereld kan gaan instappen. Lieve ouders in de buurt die haar daarbij zullen gaan helpen…..
We konden de nacht in met het beeld van het lieve, kleine meisje op ons netvlies.
En vandaag is vandaag.
Morgenochtend om vijf uur zijn we in Breda en reizen we verder naar Goes.
Als we dan een paar dagen thuis zijn, zal ik de blog samen met jullie afsluiten.
Tot dan en liefs van ons.
Vol met plotselinge gebeurtenissen!
Van harte gefeliciteerd met jullie nieuwe kleindochter, wat een weelde, er is niets mooiers…
Liefs van ons
Zo zit al dagen in mijn hoofd dat ik de prachtige reisverhalen, die ik deels wel kende van ons telefoongesprek, wil gaan bijlezen en zo blijkt dat ik dan ook meteen bij ben omdat het reisverhaal 'even' stopt. 'Even', omdat deze reis vast nog een vervolg gaat krijgen wanneer ons nieuwe kleine familielid groter is en jullie weer ruimte hebben om terug te gaan naar daar waar jullie reis nu eindigt.
Wat heb je weer prachtig geschreven, mam. Wat hebben jullie weer veel mooie dingen gezien en meegemaakt. Niet alleen de natuur maar ook de contacten met mensen om jullie heen.
Mooi om te lezen hoe makkelijk en liefdevol jullie contact maken en hoe anderen jullie daarnaast ook liefdevol benaderen. Een wisselwerking die jullie aangaan met anderen, liefde geven, liefde ontvangen.. Wat hebben jullie ook een pech gehad, zo vervelend dat een ongeluk in klein hoekje zit en je dit zomaar van het ene op het andere moment kan overkomen.
Vandaag hebben we elkaar weer even gesproken want wat is het fijn om je ouders even spreken wanneer er bijzondere dingen gebeuren in je (ons) leven. Ik heb jullie gemist, wilde jullie zo graag een knuffel geven toen ik hoorde wat er gebeurt was met je.. Jullie zijn veel korter weggeweest dan de andere keren maar het voelt als langer. Fijn om morgen te zien dat je gezicht weer is hoe het was bij vertrek, dat je weer opgeknapt bent. Fijn dat jullie in de buurt zijn om de bijzondere momenten die gaan komen bij het zien van Jasper, Femke & Nika, weer makkelijk en 'live' met elkaar te delen..
De broodjes liggen klaar en we gaan een heerlijk ontbijt voor jullie klaar maken morgenochtend. Wat zullen de kinderen het prachtig vinden als jullie met jullie rugzakken onze de tuin in lopen..
Dikke knuffel van Mirjam en natuurlijk van Marc, Benthe, Lucy en Louk.
Lieve groeten Marinus en Adry
Proficiat met dit lieve kleine meisje. Wat fijn dat alles goed is, zo'n mooi wonder met een mooie naam! Welkom op deze wereld 💖
Fijn dat jullie haar snel kunnen zien en knuffelen! En de reis gaat vast weer een mooi vervolg krijgen!
Liefs voor jullie en Jasper Femke en Nika. 💞 Rinus en Corry
https://www.youtube.com/watch?v=k66nGplNRmQ