Van Asturië naar Galicië….

Zondag 11 september.

Al weer een verhaal….ik zie het jullie denken….klopt. We zijn nu in Ortegueira en blijven hier vandaag en morgen. Op de 3e verdieping van een mooi Hostel. We hebben een dakterras en kijken uit over de stad en de haven en de zon schijnt….wat wil je nog meer…We gaan hier relaxen en energie opsparen voor onze Camino Iglés, van Ferrol naar Santiago. 

Maar eerst neem ik jullie nog mee terug naar vrijdag 9 september in Llanes. Onze vertrekdag daar. Tijdens een rijkelijk Spaans ontbijt: groot bord met fruit, groot bord met zoete koeken, toast met jam of rauwe ham, verse jus, thee en koffie, nog even nagepraat over gisteravond. 

In het hotel wilden we nog wat drinken voor we naar bed gingen. Zo ook een groepje “oudere”mannen…misschien net zo oud als wij…dat ons uitnodigde bij hen aan te schuiven. Er ontspon zich een levendig gesprek over reizen, wandelen, mooie landen en streken en nog een beetje over politiek en de veranderende wereld. Ze vertelden dat koningin Elizabeth overleden was maar daar hadden ze niet zo veel mee…net zo min als met de Brexit, waar ze faliekant op tegen waren. 
Ze gingen nu een week in de Picos lopen. Je kunt de hoge toppen vanuit Llanes zien liggen. Flinke bergen. Knap! 
Leuk dat je zo ineens aan de praat raakt met een chauvinistische Schot, die graag aan het woord was, een Amerikaan, nu in Engeland wonend, die wars was van alles wat met Trump te maken had en eigenlijk met Amerika en twee broers, “échte” Engelsen in houding en taal.

Rugzak weer op en naar het station gelopen. Llanes was weer net zo rustig als het was toen we het stadje inliepen…alle feestgangers waren naar huis.

De trein bracht ons, nu door de  provincie Asturië, weer door een prachtig landschap. Wat is het hier toch mooi groen en dan dat zicht op de bergen….we reden door een dal, langs een rivier waar heel veel mensen aan het kanoën waren. Misschien wat minder water dan anders, maar het zag er geweldig uit. 

Het is wel écht boemelen, hoor. Ook nu was de trein al weer een half uur later dan de dienstregeling. De conducteur pakte zijn telefoon en ging bellen naar het station in El Berrón. Vroeg de machinist van de wachtende trein nog niet te vertrekken, maar te wachten tot een handjevol reizigers uit zijn trein konden overstappen….geweldig! De conducteur stapte met ons uit de trein en snel loodste hij ons over andere perrons, door een sluip door-kruip door gangetje naar de trein. Ingestapt en de trein vertrok meteen…anders hadden we meer dan een uur moeten wachten….

Na een kleine 20 minuten kwamen we aan in Gijón. Weer een nieuwe stad, een havenstad aan de zee.

Het viel meteen op. Heel veel toeristen. In het oude gedeelte was ons hotel voor deze dag, in een smal straatje. Aan de achterkant…lekker rustig, want we weten nog goed hoe het geluid in die kleine straatjes kan weerschallen…

We konden de stad gaan verkennen….Het was inmiddels 5 uur. Biertje op een prachtig pleintje in het zonnetje. De haven rondgelopen en het Bolwerk opgeklommen. Een oude plek met verdedigingswerken en een pracht zicht op de stad en de zee met het strand. 

Bovenop stond ook een mooie kerk. We zijn er binnen gelopen, een trouwdienst stond op punt van beginnen. Een zenuwachtige bruidegom stond voorin de kerk met zijn moeder te wachten tot de bruid door haar vader de kerk binnengeleid zou worden. Dat plechtige moment hebben we even afgewacht. Onder de klanken van vioolmuziek was het erg sfeervol.

Via de boulevard teruggelopen. Het was nu hoog water en de echte zonaanbidders zaten als robben op een kluitje bij tegen de reling aangedrukt van een wat breder gedeelte van de boulevard….allemaal nog even de laatste zonnestralen pakken…

Wij hebben de drukte nog even ontvlucht en hebben op een stil plekje bij de haven nog heerlijk gezeten. De drukte gingen we wel weer in als we een plekje moesten zoeken om te eten….

Zaterdag 10 september gingen we weer verder. Uitgerust en na een snel ontbijt op weg naar het busstation voor de reis naar Navia. Onderweg werden we nog vrolijker wakker door een “goedemorgen” foto van Nika. We kijken er nu al naar uit om weer met haar te kunnen knuffelen. Net zoals met de andere kleinkinderen en kinderen. We missen ze best wel, maar gelukkig kunnen we wel appen, zelfs ook al met de oudste kleinkinderen, wat ook erg leuk is. 
Jasper stuurde nog een foto van hem met Nika in een cafeetje…hij had de tip opgevolgd en paste helemaal in het straatbeeld hier in Spanje …al die vaders die met hun kindje lopen te sjouwen….ha ha.

Geen boemeltrein vandaag. Het is een lange rit die we voor de boeg hebben en de trein reed of heel vroeg of pas in de middag. De bus vertrok op een betere tijd. Kunnen we Navia ook nog bekijken…

11 uur vertrokken we voor weer een prachtige tocht door het landschap…bossen, heuvels, baaien met strand en zee. Het lijkt misschien afgezaagd, maar de kust is zo mooi. Elk stukje van de reis weer. Vandaag weer één blauwe lucht! 

Aangekomen in Navia eerst koffie… 
Bij een leuk tentje en een super enthousiaste ober, zaten we voor we het wisten aan de koffie met Sachertorte, cake van de dag. Een flinke bodem en meteen lunch…De ober maakte spontaan een foto. Hij bleef maar praten. In Engeland had hij Engels geleerd en nu kon hij dat flink in praktijk brengen. 
Een leuk tentje, misschien ook wel voor het avondeten…

Eerst Navia in en naar onze slaapplek. Weer door allemaal kleine straatjes. Zo sfeervol. Wat is het hier heerlijk rustig. Helemaal geen toeristen. Hotel snel gevonden Leek meer een gewoon huis met een soort huiskamer waar je (gratis) koffie, thee en water kon pakken en slaapkamers, klassiek met veel hout, de vloer, het bed en de kasten…

Even op bed gezeten en toen de sandalen aan en aan de wandel.

Langs een kweldergebied aan de ene kant en de rivier aan de andere kant naar het strand gelopen. Prachtige zee met flinke golfslag tussen de rotsen. Paar mensen op het strand. Duidelijk geen toeristenoord…

Op een terrasje bij het strand hebben we heerlijk zitten genieten van de rust en de natuur om ons heen. 
Wat maken we toch verschillen mee…drukte en nu die rust….het is overal weer anders en iedere plek heeft weer iets moois. Dat maakt het trekken zo bijzonder.

Teruggelopen naar het stadje. Ook weer mooi, want het was inmiddels vloed en het kweldergebied was nu volgelopen met water en zag er weer heel anders uit. Het werd tijd voor een siësta in het hotel voor het etenstijd was.

Veel keuze aan restaurantjes was er niet, dus de keuze was snel gemaakt. Terug naar het tentje van die ochtend. 
De overactieve ober was er niet, dus het werd ons verstaanbaar zien te maken in het Spaans. Ons witte wijntje werd een “witte sherry” die ook prima smaakte en verder hebben we heerlijk gegeten. 
Dat Spaans is toch niet gemakkelijk. We leren zo langzamerhand wel wat woorden, maar als zij tegen je gaan praten en iets gaan vragen is het wel erg moeilijk…maar…we komen er toch steeds nog uit…

Terug naar het hotel. Wat was het een heerlijke dag. Slapen zal geen moeite kosten….

Zondag 11 september.

Op even een onderbreking na heerlijk geslapen. Het rode lichtje van de televisie sloeg op hol en de kamer werd verlicht met rode en groene flitsen. Verhelpen met de afstandsbediening hielp niet, dus stekker eruit… 
Hier in het hotel geen ontbijt, dus jullie raden het al, naar “ons tentje”, waar “onze ober” ons enthousiast begroette. Hij genoot van het sherryverhaal. Natuurlijk hadden ze wel witte wijn. …In het zonnetje de dag met een lekker ontbijtje goed begonnen. 

Met een klimmetje over een graspad verlieten we het rustige Navia richting het station. Daar was het wachten op de trein naar Ortigueira. De tijd verstreek. Wachten…wachten…wachten…geen trein…tot er een bus verscheen. De trein reed niet. Tot Ribadeo met de bus en dan wel weer verder met de trein. Gelukkig!

Het worden de laatste ritjes met de trein. En zo hebben we dan de prachtige noordkust doorgereisd.

We reden de provincie Galicië binnen via baaien, stranden, wet-lands, kweldergebieden die met vloed onder water lopen, en bossen. Veel eucalyptusbomen, die zo te zien veel last hebben van de droogte. Alle blaadjes hingen slap. Kunnen flink wat regen gebruiken…

Begin van de middag in Ortigueira aangekomen en hoe we het hier gehad hebben is een verhaal apart.

Ga ik morgen in Ferrol doen….