Bo Camino!

14 september.

Onze eerste wandeldag van de Camino Inglés. 

Het eerste wat vanmorgen gebeurde is dat Maarten mijn rugzak rond 8 uur naar beneden bracht.  Ik voelde wel een beetje weemoed, want ik deed hem liever op mijn rug…Hij werd vervoerd naar de plek waar we vannacht slapen, in Neba. Wat zware spullen van Maarten hebben we er ook in gedaan. Hij heeft dan een wat lichtere rugzak…

We waren al wakker geworden van alle mensen die gingen plassen en douchen…mensen die snel op pad wilden gaan… Dat is het nadeel als je een kamer hebt op de eerste verdieping. Alle leidingen gaan naar beneden. 

Wij deden het rustig aan en toen we gingen ontbijten zat er niemand meer. Iedereen was al weg…voor ons heel herkenbaar…Jan, Ans weten jullie nog?…als laatste vertrekken en als laatste aankomen…niet in een groep met alle stress van opschieten, zo snel moeten doen dat je niet weet wat te kiezen bij het ontbijt, eigenlijk niet nog even naar de wc kunnen voor vertrek…laat ons maar lekker zo samen opstarten en lopen. Wij komen er ook…

Rond 10 uur op pad. De zon scheen…was alle regen dan gisteren gevallen…wat een bof. Een leuke route. Natuurlijk eerst de stad uit, om de haven heen, langs een estuarium, baaien en strand. 

Iedereen die we tegen kwamen wenste ons een “ Bo Camino”…

Klimmen en dalen, maar goed te doen…langs een rivier, een mooi kerkje, en door een eucalyptus bos. En zo liepen we na 4 uur Neda binnen (echt pauze hebben we niet gehouden), over een brug en water, waar het nog duidelijk eb was. Onze eerste kilometers zitten erop…

Bij ons hotel smaakte een biertje prima. Wat schetste onze verbazing. We zagen de mannen met de gekke mutsjes die we ook in Ferrol hadden gezien. We dachten toen, wat zijn dat voor rare lieden….

Ook zij sliepen in dit hotel.

Zij namen ook een biertje en jullie begrijpen het al…al snel zaten we ook bij hen aan tafel. Nu konden we weer Engels praten, want ze kwamen uit Yorkshire. Nu konden we vragen waarom ze die gekke mutsjes op hadden. Het waren mutsjes uit Madeira en voor hen een manier om in contact te komen met andere mensen, juist omdat mensen zich afvragen waarom ze die op hebben…

Veel gepraat, veel gelachen, zij dronken bier als water…als wij nog een half glas hadden, begonnen zij al aan een nieuwe…

Ze hebben echt Engelse humor. Als ze weer een nieuw biertje hebben, gaan ze staan en proosten op King Charles. Wij hebben het maar uitgebreid met King Billy….
Opvallend genoeg, weer één van de drie mannen, die de boventoon voerde, hij noemde zichzelf een “acteur”, met fantastische verhalen….
We zullen ze deze dagen vast nog tegenkomen..

We hebben zeker geboft vandaag met lopen. Een uur nadat we hier waren ging het regenen…laat het nu maar regenen, wie weet hebben we morgen dan weer geluk.

Maarten heeft voor vanavond een restaurantje gevonden, waar we Galicisch kunnen eten. We zijn benieuwd. 
Jammer genoeg was het restaurantje gesloten en zijn we ergens anders terecht gekomen, waar we lekker gegeten hebben. 

Qua slapen is het een echte Camino. Erg gehorige kamers. Wij hadden een eigen badkamer, maar naast ons zat een gemeenschappelijke douche en toilet, waar constant gebruik van werd gemaakt….

15 september,

We waren al vroeg wakker voor onze 2e tocht, van Neba naar Pontedeume. 
We begonnen heel rustig, het was nog stil buiten en het was heerlijk wakker worden toen we over houten plankieren en paden en met een nog niet fel schijnend zonnetje Neba uitliepen langs een natuurgebied.

Daarna begon ook nu weer het klimmen en het dalen. Dat zijn de momenten dat ik mijn rugzak niet zo erg mis….
We daalden af naar het dorpje Fene, het werd tijd voor koffie. En wie zaten daar ook, 2 van de 3 Engelse vrienden. Deze twee waren ‘s nachts doorgegaan met feesten. De “verstandigste” was al eerder wakker en was zelf op pad gegaan. Wij aan de koffie, zij zaten al aan het bier….hoe ze dit volhouden is me een raadsel. Wij vinden een biertje lekker als we klaar zijn met de wandeling, maar niet onderweg…

Dalen en stijgen, het ging maar door, maar nog steeds goed te doen. 
Het weer was weer mooi. Wat hebben we geluk…

Rond 3 uur naderden we Portedeume. Een prachtig gezicht. Een haven en over een 16e-eeuwse brug liepen we de stad in. We hadden zicht op de “berg” achter het stadje. Dat wordt de eerste uitdaging voor morgen…

Direct door naar ons verblijf voor vannacht. Het Camino gevoel blijft, want we hebben nu 2 aparte houten bedden…zou het hier ook zo gehorig zijn? 
Eerst maar even douchen voor we een biertje gingen halen…

Leuk pleintje opgezocht, heerlijk onder de parasols. Even lekker bijkomen. 
Duurde maar even, want wat zagen we daar door de straat lopen…2 mannen met madeira mutsjes…je herkent ze overal…hun bedoeling..

We probeerden nog onder de tafel te duiken…;), maar ze hadden ons al gezien en ze schoven bij ons aan en hun bierinname was weer groot….
Ook de derde vriend schoof aan. Gespreksstof genoeg, over van alles zitten kletsen, ook serieuzere zaken. Blijft toch wel bijzonder dat je zomaar contacten onderweg krijgt. Het gebeurt gewoon...Na zo’n borrelmoment is het goed dat ieder zijns weegs  gaat…blijft het leuk.

In een smal straatje hebben we ‘s avonds gegeten. Lekker rustig en relaxed. Heerlijk!

Dan kun je je eigenlijk niet voorstellen dat je al weer heel wat kilometertjes gelopen hebt.

We konden ons gaan voorbereiden op de dag van morgen. Een pittige tocht van ruim 20 km met stevige klimmen en pittige afdalingen. Ik zag er best een klein beetje tegenop….

16 september.

Na weer een onrustige nacht, waarbij de mensen vanaf 6 uur al gingen lopen in hun kamers, met allemaal houten vloeren en ook hier heel gehorige badkamers. 
Een beetje duf zaten we aan het ontbijt. Het zou warm worden, dus we wilden vroeg vertrekken. Als de zon steeds warmer werd, hadden we al een aardig stuk gelopen…

9 uur gingen we op pad en begonnen we met een klim van een half uur. Pittig begin! De eerste 10 kilometer bleven we klimmen en dalen, maar liepen we ook door een  bos met eucalyptussen en andere loofbomen. Heerlijk in de schaduw. Zodra we weer in de zon liepen en gingen klimmen was het niet altijd even gemakkelijk.

Heel leuk is dat er onderweg punten zijn waar mensen fruit of water neerzetten voor de Camino gangers. We hebben er dankbaar gebruik van gemaakt. Ook zijn er heel veel tappunten voor water.

Koffie gedronken met cake bij helemaal voor Camino wandelaars ingerichte rustplaats. De Engelsen zaten daar natuurlijk al aan het bier….

Fijn om weer even te stoppen en energie op te doen voor het volgende stuk. En dat was nodig, de ene steile klim na de andere kondigde zich aan. En als je stijgt, moet je ook weer dalen…..was af en toe best doorzetten en jezelf moed inpraten….
Sterk dalend liepen we rond half 4 Betanzos binnen, best een grote plaats. We waren blij dat we er waren…was een flinke inspanning vandaag.

Hostel opgezocht, waar we een heerlijke slaapkamer met prima bed hebben. Wat zullen we vannacht slapen…

Het werd tijd voor een biertje. Nu schoven wij aan bij de Engelse vrienden. De groep wordt steeds groter, want ze hebben het laatste stuk opgelopen met een loper uit Malta. Ook hij zat aan tafel.

Na ons biertje hebben wij de hotelkamer opgezocht, even lekker languit en schrijven….

Vanavond is de laatste avond dat we Woody, Elly en Kelly zien, want onze route wordt morgen korter. Wij vonden ruim 25 km met klimmen en dalen te veel. Wij hebben van 2 etappes er 3 gemaakt. Morgen lopen wij dan 17 km. Doen er dus in totaal een dag langer over…

Vanavond gaan we nog met elkaar eten, en dan nemen we afscheid van elkaar…ook weer goed…een paar dagen is leuk, maar hoeft niet de hele week te duren…we vinden het ook heerlijk om samen te zijn…

Zo, dat waren onze eerste wandeldagen. Hoe de komende dagen gaan worden, jullie horen het weer.