Het campingleven….en weer verder…

Of het romantisch was zoals Piet en Ineke schreven…de lampjes aan iedere tent zorgden daar wel voor. 
Anders wordt het als de mensen in de tent naast je die lichtjes niet uitdoen als ze gaan slapen. Onze tent werd zo verlicht dat we wel een boek konden lezen…niet zo fijn als je in slaap wil vallen. Pas halverwege de nacht hadden ze er waarschijnlijk erg in en deden ze de lampjes uit.
Gelukkig hadden we de tweede nacht buren die de lichtjes wel uitdeden en hebben we heerlijk geslapen.

Joke schreef over oefeningen. Nou, die hadden we volop. Bukken, kruipen, op je knieën, vooral als je samen in de tent was en je je om de ander moest wurmen…maar helemaal prima….het ging nog.

In en om de tent was top, onder hoge dennenbomen waar het zonnetje wat doorheen kon schijnen. Leuk plekje, aan de rand. Rustig dus. Gelukkig niet in het midden van het “kampement”.

We hadden een rustdag, dus alle tijd om lekker te zitten…inmiddels ieder op een stoel. De grote tent naast ons was niet verhuurd en we mochten uit die tent een stoel gebruiken…wat een geluk! 

Tijd om wat kleren te wassen. 
Rustdag, dus ook de tijd om ons te laten verwennen bij de plaatselijke bakker. 
Gesmuld van de Portugese delicatesse, de Pasteis de Nata. Ze waren nog warm, kwamen zo van de bakplaat. Heerlijk! 
Heel veel vers fruit gekocht bij de groenteboer ernaast. Goed voor de vitamientjes….

Het enige wat minder was was het sanitair. Omdat het seizoen bijna afgelopen is, waren er al sanitair blokken afgesloten. Gevolg dat het veel drukker was bij de blokken die nog open waren. In de loop van de dag waren de wc’s erg vies. Het wc papier lag overal maar niet meer op de centrale plek van het gebouw.  Gelukkig had ik ‘s middags al een rolletje wc papier gemaakt, een ervaring van eerdere loopvakanties. 
Aan het douchen hebben we ons maar niet gewaagd, het water was sowieso koud, omdat sommige boilers het niet meer deden. Douchen komt wel weer.
Als je tanden maar gepoetst zijn en wat water over je gezicht…een “poezenwas”, zoals wij dat noemen….

We waren het kamperen nog niet verleerd. Het was ook nog niet zo lang geleden dat we nog met onze De Waard tent gekampeerd hadden met de kleinkinderen. Weer een optie voor de volgende zomer???
Kortom, al was het geen Glamping, we hebben ons prima vermaakt.

Zondag 3 september.

Tijd om hier weer te vertrekken. We waren al vroeg wakker en na een appje voor de jarige Nils, van Martine en Martijn (8 jaar), half 8 opgestaan en onze rugzak ingepakt. Tent hoef je niet af te breken, dus we waren snel weg richting de bakker voor ons ontbijtje. 
Vandaag stond een wandeling op het program van Vagueira naar Praia de Mira. 
omdat het weer vanmiddag zou verslechteren wilden we proberen op tijd daar te zijn. 
Na een zondags ontbijt om half 10 aan de wandel. Het was warm en benauwd. Je voelde al dat er regen zou komen. 

De wandeling was niet erg mooi. Veel lange stukken, langs de bosrand en langs huizen. Dat laatste was wel fijn, want er stonden mensen voor hun huis te praten en we vroegen of er in de buurt een cafeetje was. Ze wezen er een en toen we nog stonden de praten, half Engels, half met handen en voeten, kwam de heer des huizes aanlopen met 2 flesjes lekker koud water. Geweldig! 
Het was goed dat we ze hadden, want het café was dicht. 
Zat niets anders op dan door te lopen. Op een stoepje hebben we water gedronken met wat kaakjes.
Het was doorzetten met de wandeling, het werd steeds warmer. 
Af en toe viel er een druppel regen, maar het stelde niet veel voor. 
Ook het laatste stuk duurde lang. Zo’n stuk dat het lijkt of het punt waar je naar toe moet nooit dichterbij komt.
We werden wel verwend met een mooi stukje natuur naast ons. De uitloper van de lagune, waar we  al eerder langs liepen, was haast helemaal gevuld met mooie, paarse waterhyacinten op prachtig groen. Een lust om naar te kijken, hoewel we later lazen dat ze tegenwoordig op de lijst van de verboden uitheemse planten staan. En dan eindelijk…
Een hoek om en we zagen parasols….wat smaakte die koude cola lekker. We waren in Praia de Mira.
De lucht werd steeds dreigender, dus nu snel op zoek naar ons onderkomen. Was even zoeken, maar na 16,6 km waren we er. 
Rugzak af en schoenen uit….
Ik was best moe na deze warme tocht. We hopen maar dat het als we de Rota gaan lopen minder warm is. Dit was ruim 16 km, maar dan zijn de afstanden soms langer….als het nodig is maar wat inkorten….

De regen begon en wij….onder de douche….