Van Duinkerke naar Calais.

Op maandag 21 mei werden we op z’n allervriendelijkst uitgeleide gedaan door de baas van het hotel waar we geslapen hadden. Een “oude” baas...., hoewel....misschien was hij wel jonger dan wij....we kregen van alles mee....stokbrood, croissantjes, boter, jam en vleeswaren....wij kwamen die dag zeker niets tekort.

Dan al besef je dat de vriendelijkheid en interesse van de eigenaar/eigenaresse van het hotel, waar je verblijft, eigenlijk maakt of het fijn is om er er te verblijven....en dit hotel was zo’n voorbeeld. Het was gedateerd, maar de vriendelijkheid maakte het top. Dat maakte nou net dat verschil met dat hotel in De Panne.

Tegenover het hotel meteen het strand op. Voor even, voor het laatste stuk, want we gingen richting de haven en de stad. Het was al warm, dus al meteen met korte mouwen....

In de stad was het zand zo van onze schoenen....best wel even wennen. Het was zo fijn langs het strand. Zo’n vrij gevoel....

Maar, het de stad inlopen en rondom de haven was ook erg mooi. Al snel veranderde de entourage. We kwamen meer in achterstandswijken. Veel rommel op straat, slechtere huizen en qua kleur, alles grauwer. Wat een verschil met alle kleuren en overdaad van de boulevard.....

We liepen nu weer over asfalt en waren blij een recreatiegebied in te lopen. Dat blije gevoel was maar voor even. We liepen over een pad en rechts van ons kwamen vanuit een zijpaadje vier donkere jongens. Donkere trui aan, capuchon op en ze duwden een winkelwagentje met al hun hebben en houden voort. Waar kwamen ze vandaan en wat waren het voor jongens? Natuurlijk wisten we van de migranten in Duinkerke en in Calais. We wisten van de criminaliteit, maar hoe veel en hoe erg....?

Wij liepen de ene kant op en hoopten maar dat zij de andere kant op zouden lopen. Natuurlijk hoopten we niet op een confrontatie....Zonder achterom te kijken, versnelden we onze pas, gespitst of we niets achter ons hoorden....steeds sneller. Na een tijdje keek Maarten om en gelukkig....  ze liepen richting de stad. We konden weer ademhalen...

Maar, de lol was er van af om hier in dit “uitgestorven” recreatiepark te lopen....er was niemand...Ik heb nog nooit zo snel gelopen. Maarten kon me amper bij houden. Ik wilde weg uit dit gebied. Weg van de stilte. Wilde weer huizen, auto’s en mensen zien....

En waarom, de jongens hadden wellicht totaal geen kwaad in de zin. Maar je wordt gefronteerd met je kwetsbaarheid. Je begint samen helemaal niets tegen vier jonge knullen....en dat is een heel naar gevoel. Het probleem met, maar ook van de migranten kwam ineens heel dichtbij. De meeste zijn van goede wil, maar niet allemaal...en dat maakt het zo ongrijpbaar en niet te begrijpen.

Die dag liepen we dus ruim 20 km in 4 uur en in die tijd ook nog twee keer gepauzeerd....we waren dus blij dat in Loon-Plage, een klein provinciestadje, de schoenen uit konden. Een lekkere douche spoelde de spanning van ons af. Wat we wel meteen beslist hebben, is dat we niet door de havens van Calais gaan lopen. Dat stuk doen we met de bus.

De volgende dag, 22 mei, naar Gravelines (Grevelingen), een tocht door polder landschap met veel klaprozen en koolzaadvelden. Heel mooi. Het was niet ver, 11 km, dus begin van de middag waren we er al. Het relaxen kon beginnen, want we knoopten er een rustdag aan vast, vandaag dus. Heerlijk!

En hoe hebben we onze rustdag besteed? Ja, jullie begrijpen het vast al, met, naast puzzeltje doen en een beetje lezen, lopen.....maar, heel relaxed en zonder bagage....

Gravelines is een vestingstadje, dus altijd leuk om over en langs de oude muren te dwalen. 

Gravelines is via een kanaal verbonden met de zee. Zodoende heeft het getij haar invloed en zie je een heel groot verschil tussen eb en vloed. Vanmiddag was het eb. Het kanaal voornamelijk slib en de boten lagen op het “droge”. Altijd een mooi gezicht. Bijzonder dat je dan weet dat de boten bij vloed weer gedragen worden door het water en gaan drijven.

We zijn helemaal naar de punt van de pier gelopen, blij dat we een donsjasje hadden, want het was erg fris.

Een heerlijke dag en terwijl de regen nu op het raam tikt, gaan we ons voorbereiden op morgen.

Op naar Calais.

Lieve groetjes van ons.