Op een mooie pinksterdag....

Zondag 9 juni,

9 uur, we waren klaar voor het ontbijt. Zou er een mandje staan met lekkere dingen? Moesten we naar het huis? Kwam de eigenaresse ons halen? 10 over 9....kwart over 9....nog steeds niets. We liepen richting het huis, maar konden niets ontdekken. Wat nu? Half 10 heeft Maarten maar even met de telefoon gebeld. Ze kwam er meteen aan....ontbijt....daar zorgde ze nooit voor.....Ach, maakte ons niet uit. Om 10 uur bracht ze ons toch naar Genêts. Kochten we daar wel een stokbroodje. Nu konden we nog kopje koffie zetten en restje sinaasappelsap opdrinken. Verrassing, heel lief kwam ze met een zakje met 2 croissantjes. We konden ruilen, want voor haar hadden we nog half camembertje en wat worst.

10 uur, in de auto. Goed weer, dus zin om te lopen. Ze heeft ons stukje voor Genêts afgezet, konden we via het kustpad zo het plaatsje inlopen. Haar uitgezwaaid en op pad.

Heel mooi en verrassend was het om Mont-Saint-Michel aan de andere kant van de baai te zien liggen. Een van onze eerste bestemmingen voor volgend jaar.... 

We wandelden langs scouts, met pinksterkamp, en nog nooit gezien, een scout-pastoor. Dat kamp komt wel goed....

In Genêts was het een en al feest. Eettentjes, ballen-gooi-tent, snoeptent en op een veldje was een  viering bezig, begeleid door de plaatselijke harmonie. Een kerkdienst in de geur en rook van saucisses op de barbecue, crèpes, die bij de vleet gebakken werden en friet die met bakken vol uit het vet kwamen. Er liepen heel wat mensen rond bij de dienst, paarden hobbelden er langs, wandelaars slenterden langs, maar het stoorde niemand. We keken onze ogen uit en genoten van alles wat we zagen en hoorden. De af en toe valse noten van de harmonie.....niemand verblikte of verbloosde, want ze brachten hun muziek met verve, net als de dames die zongen bij de dienst. Alles was goed. Aan het eind van de dienst werd nog een mooie gedachte uitgesproken (de tekst hebben we nadien gekregen). Alle mensen, ook de toeschouwers kregen nog een stuk brioche uit grote manden en na een “musique....” uit de mond van de pastoor, speelde de harmonie nog een vrolijk (carnavals)deuntje. Geweldig. Wat een sfeer.

Een crèpe vulde ons ontbijt aan en met nog een kopje koffie konden we nu écht gaan lopen.

Nog even op de foto met Mont-St-Michel op de achtergrond en met een selfie met de jongen die de foto genomen had, gingen we lachend op weg.

We liepen een mooie tocht langs de baai, langs kwelders en wadden gebied. Er liepen hier heel veel schapen. Wat een ruimte hebben die dieren. Een eindje verder heel veel excursies, over het wad naar Mont-St-Michel. Vast een bijzondere ervaring om zo naar het eiland te lopen.

Het was warm, geen wind, beetje benauwd, vooral toen we zo’n 8 km over een pad van gemaaid gras, langs de baai liepen. Het pad liep zwaar en het duurde lang, erg lang.Tussendoor even een stukje over een rustige asfaltweg gelopen, even ander gevoel en even wat tempo. We moesten nog heel eind naar Avranches....er kwam geen eind aan. Na paar km toch maar weer het pad opgezocht en helemaal gevolgd tot we de stad inliepen. 

Avranches, de eindbestemming voor onze tocht van dit jaar! Rest ons alleen het eerste stukje van Le Havre naar Honfleur er nog aan te plakken. Het beginstuk van de tocht van dit jaar dat we nog even overgeslagen hadden. Dinsdag de Pont de Normandie nog over en dan kunnen de loopschoenen uit en de rugzak af.

Eerst naar het station....dicht...helaas! We wilden vast treinkaartjes kopen voor morgen. Er is maar heel weinig tijd om, als we met de bus in Granville aankomen, over te stappen op de trein naar Caen. En er rijden haast geen treinen....Door naar Centre Ville. En waar lag dat? Hoog op de heuvel....hoe kunnen ze het bedenken? Of het fijn was? Helemaal niet...een enorme klim naar boven...kwam er nog even bij!

We bereikten, met zweet op ons voorhoofd, het centrum en er brandde licht bij het Office de Tourisme. Misschien konden zij ons helpen...de dame achter de balie was erg behulpzaam. Ze checkte Maarten z’n huiswerk en hij had het allemaal prima uitgezocht. Maar nu de kaartjes voor de trein....computerprogramma weigerde, dus ging ook niet lukken...toch verzekerde ze ons dat het morgen goed zou komen. Vertrouwen we dus maar op.

Inmiddels was het gaan regenen. De donkere lucht, die we al een tijdje zagen hangen, hing nu boven Avranches. Wat hebben we vandaag toch weer geboft. Gelukkig nog maar klein stukje naar het hotel. Een oud, maar sfeervol, door familie gerund, hotel en dito kamer. Allemaal gangetjes en heel ouderwetse aankleding met heel veel koper, grote staande klokken, antieke kasten en snuisterijen.

Gaat hier vannacht vast lukken. Een wandeling van weer ruim 20 km in de benen, gloeiende wangen en nu aan een licht amber biertje (La Croix des Grèves Mt-St-Michel). Eten doen we ook hier, dus we hoeven niets meer....

Le temps de vivre.

- Prenez le temps de jouer, c’est le secret de l’éternelle jeunesse.

- Prenez le temps de lire, c’est  la source du savoir.

- Prenez le temps d’aimer et d’être aimé, c’est une grâce de Dieu.

- Prenez le temps de vous faire des amis, c’est la voie du bonheur.

- Prenez le temps de rire, c’est la musique de l’âme.

- Prenez le temps de penser, c’est la source de l’action.

- Prenez le temps de donner, la vie est trop courte pour être égoiste.

- Prenez le temps de prier, c’est votre force sur la terre.