We zijn weer op pad…

Het is maandag 29 augustus, bijna 5 uur in de middag.

In een warme TGV zijn we vanuit Parijs vertrokken richting Biarritz. We hopen daar rond 8 uur aan te komen. Het is druk om ons heen. Alle stoelen zijn bezet, jong en oud. Kinderen die zichzelf vermaken met een “schermpje” of puzzelboeken. Maar ook een klein meisje dat haar ouders huilend tot wanhoop brengt en maakt dat papa en mama constant met haar in de weer zijn. Een koekje, wat drinken, boekje, speeltje….alles wordt uit de kast gehaald tot de slaap haar op schoot bij papa overmant…. 
Dan worden wij “verblijd” met een ringtone achter ons, de melodie van een speeldoosje in wieg of ledikantje. Het gaat maar door en door. De eigenaar slaapt met een koptelefoon op…zou dit doorgaan tot de telefoon leeg is? Gelukkig wordt hij door iets of iemand gewekt….

Een groot verschil met vanmorgen. De Thalys was maar deels bezet. Dit had alles met de staking in Nederland te maken. De trein reed niet uit Amsterdam, maar vanuit Brussel. Gelukkig hadden wij het voorzien en zijn vanmorgen via Roosendaal en Essen naar Brussel gereden.

Wat een verschil dat station in Brussel, vergeleken met Goes. Van 2 perrons naar een soort vliegtuighal met winkels, eet en drinkgelegenheden en heel, heel veel mensen.

Van Parijs, waar we overstapten, hadden we dat wel verwacht. Aangekomen op Gare du Nord op zoek naar de metro naar Montparnasse. We dachten met onze QR code uit te moeten checken. Werkte natuurlijk niet. Hadden het al een paar keer geprobeerd en ineens zagen we de andere reizigers met metrokaartjes…het was de ingang van de metro. 
Nu nog kaartjes. Kwam iemand op ons af die ons zag zoeken…hulpvaardig…best wel, maar hij heeft er toch een paar euro aan verdiend. Het ging allemaal zo vlug. Hij gaf ons 2 kaartjes, maar de andere 2 zijn in zijn eigen zak gegaan….doorverkopen??? 
Ach, ja, 4 euro…we waren in in ieder geval snel bij de juiste metro. Het is erg, maar ik hield wel mijn telefoon en Maarten zijn pasjes in de gaten. Het kan zomaar gebeuren, dat je alles kwijt bent….

Nu dus schoenen uit, puzzeltje, beetje slapen, naar buiten kijken naar een zonnig, glooiend landschap met droge akkers. Ook hier veel geel…de uitgestrekte velden worden afgewisseld met kleine dorpsgemeenschappen van een aantal boerderijen bij elkaar. Velden met de laatste zonnebloemen.  Hier en daar een kasteeltje, een kerk en een grotere plaats met industrieterreinen. Je moet goed kijken want de trein rijdt super hard, zo’n 300 km per uur. 
Zo zijn we snel door het laatste stuk van Frankrijk….

Het is wel bijzonder. We rijden, net als in de Thalys “achteruit”. Een vreemde manier om op de plaats van bestemming te komen. Wel een goede manier om te kijken waar je vandaan komt…

Toch kijken we liever vooruit en welgemoed gaan we weer aan deze nieuwe tocht beginnen. Natuurlijk denk je weer even terug aan 4 maanden geleden. De val en alles eromheen…Mijn pink is nog niet helemaal zoals het wezen moet, maar ik kan er alles mee doen. 
En de andere reden van naar huis gaan, de kleine Nika….dat is Hollands welvaren, een schat van een meisje. We genieten er enorm van, net als haar papa en mama.

Beetje spannend om de rugzak weer op te doen, maar samen komt het vast wel goed. Mijn rugzak is nu wat kleiner, dus minder mee en dus lichter…stokken bij ons en een goed plan.
 
Vanuit Biarritz richting de Spaanse grens. De noordkust afwisselend met boemeltrein en lopen. Dit tot aan Ferrol. Dan de pelgrimstocht (Camino Inglés) naar Santiago. Onze bagage kan eventueel vervoerd worden. 
Vandaar met de trein naar Porto en vliegen naar huis. Als ik het zo schrijf zijn we er zo…de uitvoering zal iets meer tijd en inspanning vergen, maar het zal vast prachtig zijn.

We nemen al jullie goede wensen en raadgevingen mee, samen met het klavertje vier en de beschermengelen.
Het gaat zeker lukken.