Terug op snelspoor....

Donderdag 14 juni,

Pffff...., dat was rennen op het station van Rouen. We hadden nog een paar minuten om de trein naar Arras te halen. Zo‘n nipt schema? Nee, door storing in de signalering reed de trein van Dieppe naar Rouen een stuk als een boemel....maar, gelukkig, met onze conditie na al het lopen, lukte het sprintje. Nu paar uur naar Arras, daar de TGV naar Brussel, intercity naar Breda, hapje eten en naar Goes.

Als je het zo leest, zijn we er zo, maar het zal in de avond worden.

Wel weer heel fijn naar huis te gaan. De kinderen en kleinkinderen weer te zien en een dikke knuffel te kunnen geven. Te zien hoe de kleine Louk gegroeid en veranderd is. We hebben ze gemist.

De extra dagen in Dieppe waren heerlijk. De foto’s nog eens doorgelopen en wat hebben we dan veel gezien en meegemaakt. Fantastisch! Het was fijn zo samen over de tocht te praten en (nu al) herinneringen op te halen. En... voorzichtig al weer nieuwe plannen maken....

Wat een toeval. Wie liepen we in Dieppe tegen het lijf.....? Onze neef en nicht Charles en Ineke...Was het echt toeval?.....Nee, hoor. Zij gingen met de caravan op vakantie naar Normandië, hebben ons “gevolgd” op de blog en zijn op een camping in de buurt van Dieppe gaan staan. Met z’n vieren een avond en een dag opgetrokken. Was super gezellig. Veel plezier gehad. Charles en Ineke, nog een fijne vakantie.....

Verder hebben we in Dieppe genoten van het strand en de zee, wat gewandeld langs de haven en door de “oude stad” gedwaald.

Na 3 dagen was het wennen de rugzak weer op te doen. Best wel zwaar....zaten ook wat extra stenen in.....en zo zijn we dus naar het station gelopen.

Toen de trein vertrok en we Dieppe achter ons lieten, had ik echt het gevoel, nu is de tocht afgelopen....we gaan terug...de snelheid van de trein en het landschap dat veel sneller aan ons voorbij trok, dan tijdens de wandeling, deed ons weer terugkomen in een “snellere” wereld. We gaan er weer aan geloven.....