Aangekomen in Santiago…

Het is dinsdag 20 september, de dag begint vroeg, want we willen op tijd vertrekken voor onze wandeltocht naar Santiago de Compostela. Het wordt vandaag weer 30 graden. 
Na ons ontbijt vertrokken we en de zon begeleidde ons net als gisteren. Niet meteen in de natuur, want eerst de stad nog uit….
Al snel boog de route af van de drukte en meer het binnenland in. We kregen weer stilte om ons heen, de natuur en de vogels….

Het werd een tocht met alle elementen in zich van de afgelopen wandeldagen. We klommen  weer behoorlijk, liepen door de bossen en dan met name de eucalyptus bossen. We weten inmiddels dat de bomen geplant worden voor het hout. Groot genoeg worden ze gekapt en het hout wordt gebruikt voor het produceren van tuinmeubelen. Op lege plekken worden weer nieuwe bomen geplant. 
We liepen door velden, door gehuchtjes, zagen weer de drooghuisjes, dronken onderweg een kopje koffie…

En zo naderden we Santiago de Compostela. Nog een aantal kilometers door de stad, beginnend met het onvermijdelijke industrieterrein.

Die laatste kilometers geven toch wel een raar gevoel. Je bereikt bijna het eindpunt van de Camino. Het is fijn, maar je moet ook weer iets loslaten. Zo’n tocht van 118 km is weer bijna voorbij…. Het onderweg zijn, het soms afzien, maar vooral genieten van alles wat je op zo’n tocht tegenkomt, de natuur, de mensen…

Voor we bij de kathedraal aankwamen liepen we door het oude gedeelte van de stad en zagen we dat Santiago een heel historische stad is. Veel oude kerken en historische gebouwen. Smalle, wat donkere straten, veel pleintjes met overal sfeervolle, rustige plekjes om wat te eten of te drinken, naast de kleurrijke en drukke souvenirs winkels.

En toen zomaar door een poort en via een smal straatje liepen we het plein op voor de kathedraal. Ik moet zeggen, dat deed me wel wat. We hadden de Camino, de 7 dagen lopen tot een goed eind gebracht en na wat er in april gebeurd was, voelde dat toch wel heel bijzonder….

Op het plein heel veel mensen.
Allemaal met hun eigen verhaal. 
Allemaal met hun eigen reden om de Camino gelopen of gefietst te hebben….
Je voelt je heel klein als je op dat grote plein staat. En dan die kathedraal, prachtig!

Samen hebben we stil gestaan bij hoe fijn het is hier samen te kunnen staan. We hebben de tijd genomen om ook stil te staan bij de mensen, die ons lief zijn, die hier ook gestaan hebben. Die ook hun gevoelens daarbij gehad hebben. En dat maakte het heel indrukwekkend.

Na al deze indrukken hebben we ons stempelboekje laten goedkeuren op een bureau in ruil voor een stempel van de kathedraal en een certificaat. We waren niet de enigen. Het was superdruk, in een lange rij, maar het ging redelijk snel.

Nu was het tijd voor een biertje….

De dag was nog niet helemaal compleet, want er was nog de mis voor de pelgrims. Daar wilden we wel heen. Ook al verstonden we het niet, het was de sfeer in de kathedraal, al die mensen, het orgel, het zingen, de eucharistie en het verspreiden van de wierook door de kerk….een belevenis op zich.

Deze dag vergeten we niet snel.

En onze tocht voor deze keer is nog niet helemaal klaar. Morgenochtend nog hier in Santiago en dan reizen we ‘s middags met de bus naar Portugal, naar Porto. 
Daar zal het eindpunt van deze weken zijn. 
Daar ga ik ook met jullie de blog voor deze keer weer afsluiten tot we weer verder gaan met de reis.