Het ene vissersdorp is het andere niet...

Hallo allemaal, het is al veel te lang geleden dat ik geschreven heb. We hebben al weer heel wat gelopen en van alles meegemaakt. 

Het plan was gisteravond, maandag 20 mei, ervoor te gaan zitten, maar de fut zat er niet in. Ik zat op een slaapbank, waar ik eigenlijk liever niet goed op wilde gaan zitten. Ik vond het een beetje vies. Het was in een appartement in een “vakantiecomplex annex resort” in Grandcamp-Maisy. Een appartement , zo kaal, dat een blind paard geen schade kon doen ( zo heet dat toch?....). Er stond niets in, hing niets aan de muur. Supergezellig dus....

En niet alleen het appartement en het hele complex was deprimerend. Het vissersdorpje net zo. 

Wat was het een domper aan het eind van een prachtige wandeldag. De pech was dat er een lichte zeedamp kwam opzetten, dus de kleuren in het dorpje werden als vanzelf grauwer, maar er was geen gezelligheid. Veel loodsen en lege gebouwen. Restaurants die gesloten waren of te koop stonden. Geen winkeltjes. Lopen over stoepen, waar je niet met goed fatsoen recht over kunt lopen. Kuilen, schuin....je schiet er dan met een voet af en hoe irritant is dat als je al een hele dag gelopen hebt. ...En dan de geur, het was afgaand water en het stonk naar wier en visresten. 

Om nog even na te praten over de wandeling van die dag, terrasje aan de haven gezocht. Uitzicht op de boten die hun vrolijke kleuren nu ook niet lieten zien en een verdwaalde toerist. Zo een die, omdat het vakantie is, uit principe, een korte broek aandoet. Je krijgt het er koud van als je het ziet.... Vóór ons een nettenboeter, die onverstoorbaar voort ging met zijn werk. Zou hij de volgende dag weer gaan vissen? Alles gaat hier nog op de oude manier en je kunt je ook wel voorstellen dat de vissers hier niet blij zijn met de Nederlandse pulskorvissers.

Tijdens onze poging tot napraten werden er her en der om ons heen, als mensen vertrokken, tafeltjes opgeklapt en stoelen schuin gezet. Een  duidelijk signaal dat het café ging sluiten? Ja, hoor, na een tijdje kondigde de baas het aan....nog 5 minuten....dat werd een adje!

Napraten werd niets.

Ik laat het ook even zo. Ga jullie in mijn nieuwe verhaal  vertellen wat we verder deze afgelopen dagen ervaren hebben....