Van Les Sables-d’Olonne via Rennes naar Honfleur en weer naar huis…

Dinsdag 28 september, 

Dat genieten hebben we zeker nog gedaan. 
Voor we de trein naar Rennes namen, nog heerlijk een paar uur vlakbij het station op een terrasje in de zon gezeten. Zitten gaat het beste. Lopen nog niet erg, vooral met de rugzak op. Dat extra gewicht. Maar, ja….hij moet toch mee. En Maarten met twee rugzakken laten lopen is ook nogal wat.

Trein in en afscheid van ons eindpunt van dit jaar en van de zee.

In Nantes overgestapt en eind van de middag kwamen we in Rennes aan. Toch weer even lopen naar onze overnachtingsplek. We liepen langs ons hotel van de heenreis, complet. Vol met mensen die allemaal aan het reizen zijn. Wat is een mens toch op en onderweg….

Máár, we hadden wat anders, een hostel. Iets voor ons, “oude” mensen? En dan slapen op een slaapzaal of stapelbed? 
Het zag er aan de buitenkant al leuk uit. Van binnen ook erg gezellig. Een lekker muziekje, jongelui van alle nationaliteiten, die zaten te chillen of te werken op een laptop. Soms hardop gelach van iemand die zat te appen. En onze slaapkamer…..of ze het wisten, we hadden een kamer beneden voor mensen met een lichamelijke beperking…..Geen opstapjes, geen drempels, zo onder de douche dus….super. Beter dan menig hotelkamer.

De rest van de avond hebben we hier doorgebracht. We konden hier ook eten. Een plank met verschillende vleeswaren, kazen en hummus, stokbrood erbij. Helemaal goed. Op gemakkelijke stoelen heb ik zitten schrijven en Maarten deed een potje patience tegen zichzelf. Soort huiskamergevoel.

Zouden we wel kunnen slapen? Zou de muziek wel stoppen en zouden de jongelui wel naar bed gaan? Het bleef lang onrustig en met reggae klanken zijn we in slaap gevallen. Kort nachtje, want de “vroege” vogels zaten al vroeg te roken buiten en hele gesprekken te voeren. We hadden er geen last van. Konden er wel om lachen. Leuk om te zien hoe zo’n groep jonge mensen lekker zijn gang gaat en ze elkaar totaal niet in de weg zitten.

Woensdag 29 september,

Na prima ontbijt rugzakken weer ingepakt. Om mijn knie te ontlasten spullen uit mijn rugzak in die van Maarten. 
Klaar voor het laatste stukje van Rennes naar Honfleur, via Caen. Inmiddels ook een bekende plek  waar we het busstation en het koffietentje zo weten te vinden….

Eind van de middag in Honfleur. Het laatste stukje met de rugzak op naar La Linière, onze B&B. We weten gewoon de weg! Goed gevoel toen we het huis zagen met onze auto voor de deur. Soort “thuiskomen” op een plek waar het vertrouwd is. De eigenaar, Jean-Christophe, verwelkomde ons heel hartelijk. We kregen potje thee in onze prachtige kamer en moesten nu maar even rusten, zei hij vaderlijk. Heerlijk om ons hier een paar dagen te laten verwennen.

Raar om nu de rugzak echt af te doen. Klinkt gek, maar het is toch een soort maatje van je die weken met je meegegaan is en waar alles in zit wat je nodig hebt.

De loopschoenen en loopkleren nog even aangehouden. Die verwisselen we morgenochtend pas voor onze “gewone” kleren.

Donderdag 30 september.

Dat verwennen is wat korter geworden. Het lopen gaat nog niet goed, dus nog een dag door Honfleur slenteren gaat het niet worden. Vandaag naar huis. Wel heerlijk ontbeten en nog een tijd gepraat met Jean-Christophe over de route die we gelopen hadden en onze plannen.
Voor het rondslenteren en kopen van kleine presentjes voor de kinderen en kleinkinderen gaan we gewoon nog een keer terug. Ik weet het van mezelf, ik wil dingen graag goed afsluiten….Paar dagen in de winter. Vast ook erg leuk!

En nu zitten we in de auto, in de buurt van Calais. Schieten dus al op.

Thuis deze afgelopen weken beetje laten bezinken en dan sluit ik hierna met nog 1 verhaal over onze ervaringen, indrukken en gevoel met jullie de blog voor dit avontuur af. Tot dan.